organizacji żydowskich byłoby świadczeniem nienależnym, wymuszonym, a jednocześnie niekorzystnym i prowadzącym do pogorszenia kondycji finansów publicznych RP. Żądanie zgłoszone przez przedstawiciela rządu USA jest sprzeczne z rudymentami prawa prywatnego. Powszechną zasadą prawa spadkowego jest bowiem zasada przejmowania przez jednostki państwowe majątku bezdziedzicznego. Próba zanegowania tej zasady stanowi nie tylko naruszenie art. 931 Kodeksu cywilnego, ale także próbę podważenia porządku prawnego Unii Europejskiej.
Artykuł 33 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego potwierdza państwom członkowskim uprawnienie do obejmowania spadków po osobach nieposiadających sukcesorów. W całym cywilizowanym świecie po osobach, które nie zostawiły spadkobierców, nieruchomości przejmują państwa, których te osoby były obywatelami. Przynależność rasowa lub narodowa nie jest podstawą dziedziczenia. Próba przywłaszczenia sobie takich praw przez nawet najbardziej wpływową organizacją w USA jest tylko bezprawną uzurpacją. Dodatkowo trzeba stanowczo podkreślić, że nie wszyscy obywatele polscy, którzy zostali zamordowani z powodu uznania ich za Żydów przez Niemców, musieli być rzeczywiście Żydami. Choćby tylko z tego powodu, że wielu z nich czuło się w pełni Polakami.
Warto przypomnieć, że żyjącym ofiarom Holokaustu i ich spadkobiercom, którzy utracili nieruchomości w czasie Holokaustu, prawo polskie umożliwia odzyskiwanie tych nieruchomości lub rekompensat. Znacząca liczba takich osób skutecznie występowała ze swoimi roszczeniami do polskich sądów, nie napotykając żadnych przeszkód w zaspokajaniu swoich roszczeń.
Obecny stan prawny nie tylko zabezpiecza interesy jednostek dochodzących wyżej opisanych praw, ale także zabezpiecza status prawny religijnych i kulturalnych instytucji żydowskich. Gminy żydowskie w Polsce odzyskały wszelkie posiadane przed wojną nieruchomości.
Na uwagę i pamięć zasługuje również fakt, że w latach 1948–1971 Polska podpisała umowy indemnizacyjne dotyczące przyznania rekompensat za mienie utracone przez byłych obywateli z 14 państwami: Francją, Szwajcarią, Szwecją, Danią, Wielką Brytanią i Irlandią Północną, Norwegią, Stanami Zjednoczonymi, Belgią, Luksemburgiem, Grecją, Holandią, Austrią i Kanadą. W podanym okresie Polska łącznie wypłaciła z tego tytułu kilkaset milionów dolarów. Istotą owych umów było utworzenie przez rządy wymienionych państw funduszy zabezpieczających przedmiotowe